Τα περισσότερα παιδιά του κόσμου κυρίως στις μικρές ηλικίες περνούν αναπτυξιακά στάδια κατά τα οποία παρουσιάζουν δυσκολίες στο φαγητό και ανεπιθύμητες συμπεριφορές. Οι δυσκολίες αυτές με το πέρασμα του χρόνου παρέρχονται σε σημαντικό βαθμό με τις ευχάριστες επιβραβεύσεις του παιδιού, με τον αυτοέλεγχο που αναπτύσσει το παιδί καθώς θυμάται τις υποδείξεις των γονέων ή των δασκάλων και θέλει να είναι συνεπές. Τα παιδιά εκφράζουν τις επιθυμίες τους και τις ανάγκες, τους λόγους που δεν θέλουν να φάνε και αυτό είναι κάτι που βοηθάει στην κατανόηση και διευκολύνει τον διάλογο.

Οι δυσκολίες στην επικοινωνία την κοινωνική αλληλεπίδραση και την κατανόηση καθιστούν σε μεγάλο βαθμό αναποτελεσματικές τις συνήθεις τεχνικές  εκπαίδευσης.

Οι ασυνήθιστες αντιδράσεις τους στη γεύση , στην μυρωδιά, στην αφή και στο χρώμα, στα χαρακτηριστικά της τροφής που μπορεί να επικεντρώσουν αποκλειστικά την προσοχή τους, είναι έντονες και μεταβάλλονται με μεγάλη δυσκολία.

Άλλο ένα σοβαρό πρόβλημα είναι η αντίσταση στην αλλαγή που συνοδεύεται από τελετουργική συμπεριφορά.

Οι γονείς πρέπει να ελέγχουν μήπως το παιδί τους έχει κάποια σωματικά προβλήματα υγείας (στοματική κοιλότητα, οισοφάγος, γαστρεντερικό σύστημα, αντιδράσεις αλλεργικού τύπου κλπ)

Αφού αυτά αποκλειστούν αρχίζει η συστηματική παρατήρηση. Όσο περισσότερο καταλαβαίνετε το παιδί τόσο πιο εύκολα βρίσκετε λύσεις, μόνοι ή με την βοήθεια του ειδικού, ο οποίος όμως έχει πληθώρα πληροφοριών από εσάς που ξέρετε το παιδί καλλίτερα.

Βασικές αρχές:

• Πρέπει να σεβαστούμε το δικαίωμα να μην θέλει κάποιες τροφές.
• Να είναι κατανοητό τι ζητάμε από το παιδί.
• Δεν πρέπει να υπάρχει ένταση, πίεση και τιμωρία.
• Επιβραβεύονται όλες οι προσπάθειες του.
• Ακολουθήστε τις επιθυμίες του παιδιού
• Μην το πιέζετε ποτέ
• Αν αρνείται να συνεχίσει, σταματήστε. Ξαναπροσπαθήστε μετά από ένα διάλειμμα
• Μην το ταΐζετε γρήγορα
• Μην το ταΐζετε μεγάλες μπουκιές
• Δοκιμάστε να βάζετε μικρότερες μερίδες από αυτές που νομίζετε ότι θα φάει. Έτσι, δεν θα προσπαθεί να τελειώσει και ίσως ζητήσει κι άλλο
• Προσπαθήστε να έχετε βλεματική επαφή και να επιβραβεύετε το παιδί όταν τρώει σωστά
• Αγνοήστε τη άσχημη συμπεριφορά στο τραπέζι
• Προσπαθήστε να τρώτε μαζί με το παιδί σας, ακόμα και αν είναι δεκατιανό
• Αφήστε το παιδί σας να προσπαθήσει να φάει μόνο του και αγνοήστε την ακαταστασία
• Προσπαθήστε όσο είναι δυνατό να τρώτε την ίδια ώρα κάθε μέρα χωρίς τσιμπολογήματα ή πολλά υγρά ενδιάμεσα και τα γεύματα να μην διαρκούν πολύ
• Όταν δοκιμάζετε να του δώσετε κάτι καινούριο, δώστε μικρές ποσότητες και κάνετε μία μία τις αλλαγές
• Κανένα φαγητό δεν είναι «κακό». Μην δίνετε συναισθηματικούς χαρακτηρισμούς στα φαγητά
• Επιμένετε. Αν το παιδί σας αρνείται να φάει κάποιο φαγητό, εσείς επιμένετε να το μαγειρεύετε κάθε εβδομάδα, κάποια στιγμή θα το ανεχτεί
• Μικρά γεύματα όπου οι γεύσεις και τα χρώματα δεν αναμειγνύονται είναι πάντα περισσότερο ανεκτά από τα παιδιά αυτά
• Δοκιμάστε κάποιες φορές την αντίθετη ψυχολογία, δηλαδή προτρέψτε το να μην φάει κάτι, γιατί αρέσει πχ μόνο στους μεγάλους, αυτό ίσως κινήσει την περιέργεια του και θελήσει να το δοκιμάσει. Αυτό έχει συχνά αποτέλεσμα σε παιδιά που εμφανίζουν διαταραχές αυτιστικού φάσματος
• Τα παιδιά χρειάζονται πάντα χρόνο για να μάθουν μια καινούρια συμπεριφορά. Έχετε υπομονή και κατανόηση
• Αν απομακρύνετε το παιδί από το τραπέζι λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς, μην του επιτρέψετε να ξαναγυρίσει. Κάποιοι κανόνες είναι για να τηρούνται.
• Αποφύγετε τα αρνητικά και επικριτικά σχόλια στο τραπέζι, κρατήστε μια θετική ατμόσφαιρα
• Ζητήστε από το παιδί σας να σας βοηθήσει στο μαγείρεμα
• Καθίστε μαζί του και γράψτε το μενού της εβδομάδας

Σχετική δημοσίευση της Δρ Γκόλτσιου μπορείτε να διαβάσετε εδώ