Η αμφιδεξιότητα είναι η δυνατότητα να χρησιμοποιούμε και τα δύο χέρια μας με την ίδια ευκολία! Η λέξη «αμφιδέξιος» προέρχεται από το "αμφι", που σημαίνει «και οι δύο» και "δεξιος", που σημαίνει «σωστός.» Κατά συνέπεια, «αμφιδέξιος» είναι κυριολεκτικά «σωστός και στις δύο πλευρές»! Ένα άτομο που είναι πιο επιδέξιο στο δεξί χέρι καλείται δεξιόχειρας, και κάποιο που είναι πιο ειδικευμένο στο αριστερό λέγεται αριστερόχειρας (8-15% των ανθρώπων). Μια μειονότητα των ανθρώπων είναι εξίσου ικανοί στο να χρησιμοποιούν καλά και τα δύο χέρια και καλούνται αμφιδέξιοι.

Στην πραγματικότητα, η αμφιδεξιότητα αποτελεί προνόμιο σε ορισμένους τομείς, όπως ο αθλητισμός και οι πολεμικές τέχνες. Οι αρχαίοι Έλληνες ενθάρρυναν την αμφιδεξιότητα καθώς θεωρούσαν καλύτερους αυτούς που στον αθλητισμό και στη μάχη ήταν ικανοί στη χρήση και των τα δύο χεριών αντί ενός. Μεγαλοφυείς καλλιτέχνες όπως ο Μιχαήλ Άγγελος και ο Leonardo Da Vinci ζωγράφιζαν συχνά και με τα δύο χέρια, όταν το ένα κουραζόταν, μεταπηδούσαν στο άλλο. Επιστήμονες όπως ο Fleming, ο Einstein και ο Tesla ήταν όλοι αμφιδέξιοι. Ο Benjamin Franklin ήταν επίσης αμφιδέξιος και υπέγραψε τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας και το Σύνταγμα με το αριστερό χέρι του.

Οι αριστερόχειρες και οι αμφιδέξιοι άνθρωποι έχουν μεσολόβιο (η δέσμη των ινών νεύρων που ενώνουν τις δεξιές και αριστερές πλευρές του εγκεφάλου) κατά 11% μεγαλύτερο από το λοιπό πληθυσμό, κάτι που οδήγησε στην άποψη πως όσο περισσότερο χρησιμοποιούμε και ασκούμε τον εγκέφαλό μας, τόσο περισσότερο αυξάνεται. Πολλά μουσικά όργανα παίζονται αμφιδέξια και πολλοί αθλητές είναι έμπειροι στη χρησιμοποίηση και των δύο χεριών, όπως πχ η κολύμβηση. Έτσι η διδασκαλία κολύμβησης στα δυσλεξικά παιδιά συχνά τους βοηθά στην ανάγνωση και γραφή, ενδεχομένως επειδή βοηθά στην καλύτερη «ισορροπία» μεταξύ των ημισφαίριων. Οι μελέτες επίσης έχουν δείξει ότι οι αμφιδέξιοι άνθρωποι είναι συναισθηματικά πιο ανεξάρτητοι, προσαρμόζονται ευκολότερα στις νέες καταστάσεις. Οι αριστερόχειρες άνθρωποι αναφέρονται συχνά ως δημιουργικότεροι και με καλλιτεχνική έφεση σε σχέση με τους δεξιόχειρες. Ίσως εκείνοι που είναι αμφιδέξιοι να συνδυάζουν τα καλύτερα και από τον κόσμο των δεξιοχείρων και από τον κόσμο των αριστεροχείρων.

Ευτυχώς πλέον στην εποχή μας τα αριστερόχειρα παιδιά δεν αποθαρρύνονται πλέον να χρησιμοποιούν το κυρίαρχο αριστερό χέρι τους. Στη σημερινή εποχή οι αμφιδέξιοι δεν είναι τόσο «καταπιεσμένοι» αριστερόχειρες, όσο άνθρωποι που γεννιούνται έτσι ή που γίνονται σκόπιμα είτε κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας σε δραστηριότητες που απαιτούν πολλή ικανότητα και στα δύο χέρια, όπως η κολύμβηση, η μουσική κρουστών ή πλήκτρων κ.ά.

Τι είναι αυτό όμως που καθιστά ένα άτομο αμφιδέξιο; Αν και δεν υπάρχει καμία οριστική απάντηση αναφέρονται κληρονομικοί παράγοντες. Έχει προταθεί ότι η αριστεροχειρία ή η αμφιδεξιότητα σχετίζονται με παράγοντες περιγενητικού στρες αλλά κάτι τέτοιο δεν έχει αποδειχθεί.

Μερικά όμως παιδιά που εμφανίζονται να είναι αμφιδέξια στην πραγματικότητα δεν χρησιμοποιούν λειτουργικά και σωστά ούτε το ένα ούτε το άλλο χέρι, παρουσιάζουν μια «κρυφή» διαταραχή συντονισμού των κινήσεων.

Τις περισσότερες φορές, αυτά τα παιδιά καταλήγουν με δύο « ανειδίκευτα» χέρια. Έτσι παρουσιάζουν δυσκολίες στις αμφίχειρες κινήσεις, ειδικά αυτές που απαιτούν συντονισμό των χεριών στη μέση γραμμή του σώματος.

Τα παιδιά αυτά βοηθούνται σημαντικά από την εργοθεραπεία.